Motorisch geëvoceerde potentialen-onderzoek (MEP)

De neuroloog gaat eerst na of je het onderzoek wel mag ondergaan. Je kunt het onderzoek niet ondergaan als je:

• ongecontroleerde epilepsie hebt
• (recente) metalen prothesen hebt in het onderzochte gebied
• een geïmplanteerde pomp, pacemaker of defibrillator hebt
• een instabiele wervelfractuur hebt

Er zijn geen gekende risico’s van een MEP op het verloop van een zwangerschap of de gezondheid van het ongeboren kind, maar voor ieder onderzoek bij zwangere dames dient steeds een afweging te worden gemaakt van de mogelijke voor- en nadelen.

Juwelen, bankkaarten, sleutels en telefoons worden best op een meter afstand gehouden tijdens het onderzoek. Als voorbereiding op een MEP mag je geen bodylotion of andere crèmes aanbrengen.

Het onderzoek wordt steeds door een neuroloog uitgevoerd, eventueel met ondersteuning van verpleegkundigen. Gewoonlijk duurt het onderzoek 30 minuten. Ieder lidmaat wordt apart onderzocht.

MEP: armen

1. Je gaat zitten waarna de neuroloog kleefpleisters ter hoogte van je pink aanbrengt, met een aardingselektrode op je voorarm.
2. Vervolgens plaatst de neuroloog een platte schijf op je hoofd (in de buurt van dat deel van de hersenen dat de handen bestuurt) en wordt een magnetische impuls gegeven. Dit is niet pijnlijk, maar wel even schrikken! Gewenning treedt snel op.
3. Via de kleefpleisters op de pink wordt gemeten hoe snel de signalen vanuit je hersenen in de spieren van je hand aankomen.
4. Er zijn drie goede metingen nodig per stimulatieplaats.
5. Vervolgens wordt hetzelfde herhaald ter hoogte van de nek en nadien voor de andere zijde.

 MEP: benen

1. Je gaat zitten waarna de neuroloog kleefpleisters ter hoogte van je scheenbeen en je knieschijf aanbrengt.
2. Vervolgens worden elektrische pulsen gegeven ter hoogte van het hoofd en onderaan de rug. Dit is niet pijnlijk, maar wel even schrikken! Gewenning treedt snel op.
3. Via de kleefpleisters op je been wordt gemeten hoe snel de signalen vanuit je hersenen in de spieren van je been aankomen. Het verschil tussen de metingen bij schokken op het hoofd en deze ter hoogte van de rug, geeft een idee van de motorische geleidingssnelheid over de hersenen en het ruggenmerg.
4. Er zijn drie goede metingen nodig per stimulatieplaats.
5. Vervolgens wordt hetzelfde herhaald ter hoogte van de rug.
6. Als kwaliteitscontrole worden nadien ook elektrische schokjes gegeven op de zenuw in het been zelf.
   Nadien wordt hetzelfde herhaald ter hoogte van de andere zijde.
    

Na het onderzoek wordt een verslag opgestuurd naar de verwijzende arts. Het is niet steeds mogelijk om op het onderzoeksmoment zelf al feedback te geven over de resultaten.