Systemische Lupus Erythematodes

SLE is een auto-immuunziekte. Dat betekent dat het immuunsysteem geen onderscheid kan maken tussen lichaamsvreemde stoffen en lichaamseigen weefsels en cellen, waardoor het de lichaamseigen componenten aanvalt. Het resultaat is een auto-imuunreactie die ontstekingen aan specifieke organen veroorzaakt. De aangedane lichaamsdelen worden dan warm, rood, opgezwollen en soms zacht. Als de tekenen van de ontsteking lang aanhouden, zoals het geval kan zijn bij SLE, dan kan er weefselschade ontstaan en wordt de normale werking aangetast. Daarom richt de behandeling van SLE zich op het verminderen van de ontsteking. 
 

Erfelijkheid en andere risicofactoren
Verschillende erfelijke risico's in combinatie met willekeurige (omgevings)factoren worden verantwoordelijk geacht voor deze abnormale immuunreactie.

SLE kan vaker voorkomen in de familie. Kinderen erven sommige, nu nog onbekende, genetische factoren van hun ouders die ervoor kunnen zorgen dat ze aanleg hebben om SLE te ontwikkelen. Dat betekent niet dat ze met zekerheid SLE zullen ontwikkelen, ze hebben er alleen een hogere kans op. 

Het is bekend dat SLE geactiveerd kan worden door verschillende factoren, waaronder hormoonschommelingen in de puberteit, stress en omgevingsfactoren zoals blootstelling aan de zon, virusinfecties en medicijnen (bijv. isoniazid, hydralazine, procaïnamide en epilepsiemedicatie).
 

De ziekte kan langzaam ontstaan met nieuwe symptomen die in de loop van meerdere weken, maanden of zelfs jaren verschijnen.

Niet specifieke klachten, zoals vermoeidheid en algemene malaise zijn de meest voorkomende symptomen van SLE bij kinderen. Vele kinderen met SLE hebben intermittent of continu koorts, gewichtsverlies en verminderde eetlust.

In de loop van de tijd ontwikkelen veel kinderen specifiekere symptomen die veroorzaakt worden doordat één of meerdere organen zijn aangetast.

• Aantasting van de huid en slijmvliezen: verschillende types huiduitslag, lichtgevoeligheid (waarbij blootstelling aan zonlicht de huiduitslag uitlokt) of zweren in de neus of mond;
• De typische vlinderachtige huiduitslag rondom de neus en wangen (bij een derde tot de helft van de kinderen met SLE);
• Toegenomen haaruitval (alopecia) wordt soms ook gezien;
• De handen worden rood, wit en blauw als ze aan kou worden blootgesteld (verschijnsel van Raynaud);
• Opgezwollen en stijve gewrichten;
• Spierpijn;
• Anemie;
• Gemakkelijk ontstaan van blauwe plekken, hoofdpijn, epileptische aanvallen en pijn op de borst;
• Bij kinderen met SLE kunnen de nieren tot op bepaalde hoogte aangetast zijn; dit bepaalt ook grotendeels de prognose van de ziekte op lange termijn. De meest voorkomende symptomen van aantasting van de nieren zijn hoge bloeddruk, eiwit en bloed in de urine, en opgezwollen voeten, benen en oogleden.