Stoelgangincontinentie
Stoelgangsverlies komt erg frequent voor. Er zijn heel wat behandelings- mogelijkheden die een drastische impact op de levenskwaliteit kunnen hebben.
Wat is stoelgangincontinentie?
De meest voorkomende oorzaken:
- Schade aan de sluitspier of bekkenbodemspier (bv. na een bevalling) zorgen ervoor dat stoelgangsdrang slechts kort kan uitgesteld worden.
- Bij algemene verzwakking van de bekkenbodem kan er een verzakking optreden van de darm, wat stoelgangsverlies kan veroorzaken.
- Soms werken de zenuwen van de endeldarm te fel (waardoor je bij minste vulling van de darm hevige stoelgangsdrang krijgt) of juist te traag (waardoor je niet voelt dat de darm zich meer en meer vult en stilaan lekjes optreden).
Diagnosestelling
- Bij patiënten ouder dan 50 jaar zal er een coloscopie gebeuren om oorzaken van diarree te zoeken.
- Een transrectale echografie en anorectale manometrie maken een beoordeling van de kracht en de vorm van de sluitspier.
- Bij de manometrie kan de gevoeligheid van de endeldarm worden onderzocht.
- Een zakking van de bekkenbodem kijken we na met een klassieke RX-defecografie of MR-defecografie.
Met echografie maken we beelden van de endeldarm, bekkenbodem en de sluitspier.
Dit onderzoek, op basis van röntgenfoto’s, evalueert de beweging van de blaas, de vagina en de endeldarm.
Dit onderzoek, op basis van radiogolven, evalueert de beweging van de blaas, de vagina en de endeldarm.
Behandeling
Klein Bekken kliniek
- De stoelgang kan ingedikt worden met vezelsupplementen en/of Imodium.
- Afhankelijk van het onderliggende probleem wordt bekkenbodemkinesitherapie ingeschakeld, met aandacht voor de kracht van de bekkenbodem en de gevoeligheid van de endeldarm. Als deze behandeling geen effect heeft, proberen we de darm zo leeg mogelijk te houden door lavementen op regelmatige basis. Soms wordt een zenuwstimulator ingeplant ter hoogte van het heiligbeen. Die verbetert de werking van de darm en de bekkenbodem (sacrale neuromodulatie), waardoor zowel het ledigen van de darm als het ophouden van de stoelgang verbetert.
- Als de sluitspier zwaar beschadigd is (bv. na een ingreep aan de aars of na een bevalling) kan deze operatief hersteld worden.
- Als een significante verzakking wordt aangetoond kan deze operatief hersteld worden (bv. een rectopexie-ingreep bij een darmverzakking).
Zowel de pacemaker als de kunstsfincter zijn dure implantaten. Bij elke patiënt gebeurt daarom een aanvraag bij het RIZIV. Als de patiënt voldoet aan de criteria, krijgt hij de implantaten volledig terugbetaald.
Wat mag er verwacht worden van de ingreep?
Chirurgie voor incontinentie houdt weinig risico’s in. Bij de meeste patiënten komen we tot een bevredigende continentie of toch zeker een belangrijke situatieverbetering. Als de patiënten zich na de operatie onwel voelen als ze stoelgang hebben, kunnen ze eerder geconstipeerd zijn. Daardoor combineren we deze ingreep soms met lavementen.
Klinische studies
Elk jaar nemen er in het UZA heel wat patiënten deel aan klinisch onderzoek via de dienst waar ze behandeld worden. Zij worden door hun arts gevraagd om hieraan eventueel deel te nemen. Soms zijn er echter ook studies waarvoor gezonde vrijwilligers gezocht worden.
